Eerste week

Hallo lieve allemaal,

Nou dan ben ook ik nu degene die het mooie dorp Sint Pancras voor 6 maanden achterlaat om mijn stage te gaan lopen in La Bisbal d’Emporda. Maar eerst nog even 3 weken een cursus Spaans in Barcelona.

Daar ging ik dan, samen met Larissa gaat deze (hopelijk) mooie tijd beginnen. Op zondag ochtend op tijd weg, want je weet het niet met het Nederlandse weer. Door de witte landschappen ging ik naar Schiphol. We zouden om 12.00 vliegen, maar door het slechte weer werd dit helaas toch een uur later. Eenmaal aangekomen op Barcelona was het eigenlijk maar een saai vliegveld. Misschien doordat alle winkels dicht waren en er liep eigenlijk geen kip. Eenmaal buiten was het ook nog eens koud en zwaar bewolkt. Gelukkig zijn de taxi’s op het vliegveld goed geregeld. We mochten in de eerste taxi instappen. Erg vriendelijk werden we niet ontvangen, de vrouw sprak geen Engels en pakte de eerste koffer aan en zette die (met gordel om) op de voorste stoel. Nou daar gingen we dan, op naar het eerste adres in Barcelona waar we de sleutel voor ons appartement op mochten halen. In 1 keer gevonden! Maar toen, met alle koffers lopend opzoek naar de goede deur. Alleen al de deur openhouden en naar binnen lopen duurde 5 minuten. Ontvangen door een niet al te vlot figuur kregen we daar de sleutel en het adres van het appartement. Leuk, nu konden we weer met alle koffers naar buiten. Weer buiten op zoek naar een taxi standplaats, maar stel je maar even voor 2 meiden met 4 koffers en 2 handtassen. Dat was wat. Gelukkig was er een zeer vriendelijke taxichauffeur die voor ons stopte. Had hij beter niet kunnen doen, want toen hij het adres zag vroeg hij aan ons waar het was……. Ja, dat kan natuurlijk ook, na 10 minuten rondrijden werd de teller gelukkig stilgezet want deze vriendelijke vent wist niet waar het adres was. Na nog eens 10 minuten rondrijden waren we dan eindelijke op het goede adres. Daar was dan ook alles mee gezegd. Het was een enorm gebouw en er stonden allemaal nummers op als adres waar wij moesten zijn maar waar we totaal NIKS van snapte. Nou daar stonden we dan, in de hal van een groot appartementencomplex met 5 verdiepingen en de lift werd je al bang van als je er naar keek. Wij als grote helden besloten toch maar lopend naar boven te gaan om te kijken welke kamer precies bij ons hoorde. Vol goede moed op naar de eerste verdieping, waar het dus niet was… Uiteindelijk begrepen we (geen idee opeens hóe) dat we op de 4e verdieping moesten zijn. Nou daar stond dan 1 iemand beneden bij de koffers, en de ander boven om de sleutel te proberen. Uit eindelijke zei Larissa dat ze het had gevonden. 4e verdieping kamer 3 (wat niet bepaald met de nummers die op de envelop stonden overeenkwamen maaaaargoed). Daar gingen onze koffers met de lift. Wij niet! Daar stonden we dan, op de goede verdieping dachten we. Wij denken dat we kamer nummer 3 hadden, dus maar poeren met die sleutel in dat gat, maar goed alles zou op deze dag eens vanzelf gaan. Duidelijk, de verkeerde deur. Nou dan moesten we maar aanbellen, een typisch Spaans omaatje doet de deur open, en neehoor hier was het niet, ze had geen idee. Bij het opengaan van de deur lagen we weer bijna beneden aan de trap, want wat kwam daar een lucht uit dat appartement. Nou net toen we bijna de moed hadden opgegeven, kwam de man van de vriendelijke oma naar buiten en wees naar de deur 2 appartementen ernaast. En JAAAAAA, dat was het!!!
Toen ging de deur van het appartement open, op het eerste moment dacht ik OMG. Het was oud, kaal en er lagen allemaal spullen in de woonkamer, overvolle prullenbakken en ook echt heel ongezellig. Wat een tegenvaller, dit hadden we wel even anders verwacht. Maargoed, na van de schrik te zijn bekomen toch maar even alles uitpakken en ons ijskoude kamertje maar even gezellig maken. Want ja, het is hier ook behoorlijk koud en dat is het op de kamer ook. Na een paar uur kwam daar onze eerste huisgenoot aan, Gaby. Een Braziliaans meisje van 22 jaar die hier voor 7 weken een cursus Spaans volgt. Gelukkig was zij heel aardig en voelde we ons al iets meer thuis. We zitten dicht bij Plaza España, dus zijn meteen een rondje gaan lopen om ‘onze’ buurt te verkennen. Leuk winkelcentrum in de buurt alleen waren alle normale winkels dicht en zijn we dus maar wat gaan drinken in 1 van restaurants. Daarna lekker ergens een pizza gegeten en toen weer richting het appartement om onze eerste nacht van huis te gaan beleven. Nou en die blijft bij, WAT EEN KOU!!!! We hebben een heel dun kleedje als deken, en de verwarming die we hebben is een klein kacheltje die bijna niet werkt, alleen als je er naast staat. Beetje jammer. Nou toen mochten we vanochtend om 8.30 op school zijn, en we gingen heel sportief lopend (hoelang zullen we dit volhouden?). Nou het was blijkbaar nog best een stuk, en we kwamen mooi om 8.28 aan op school. Daar kregen we een test om te kijken op wat voor niveau we Spaans hebben. Ook kregen we een gesprek met 1 van de leraren. Nou zoals jullie je kunnen voorstellen kwam ik niet veel verder dan dat ik Eva heet, uit Nederland kom en dat ik 1 zus heb. Hmm, dat was niet zoon vliegende start. Gelukkig was de man zo aardig om te vragen of ik samen met Larissa in een klas wou. En natuurlijk wilde ik dat! Nou daar gingen we dan. Oja wat ik vergeten was te vertellen, voordat je een gesprek kreeg met een leraar werd en gevraagd of er mensen waren die nog NOOIT Spaans hadden gehad en die mochten meteen naar buiten. Nou en jullie raden het al, in welke klas komen wij? Juist, bij de beginners die nog nooit Spaans hebben gehad. Nouja, het was mooi weer vandaag dus onze stemming was beter dan de dag ervoor. Een beetje herhaling kan natuurlijk nooit kwaad. Hopelijk gaat alles niet zo snel als vandaag want als ik dit nog niet eerder had gehad was het wel erg snel gegaan. Ik zit in een klas met een meisje uit Japan, 1 uit China, 2 uit Sweden, 1 uit Oostenrijk, 1 uit België en 1 uit Kazachstan. En natuurlijk met Larissa! Nou dan heb je als eerst onze vriendin uit Japan, die niet al te best mee komt. Ze is huismoeder en ik denk dat ze niet ouder is dan 18. Daarna komt onze slimme Chinese, ze heeft een bril die te groot is en dus continu van haar neus zakt en deze vriendelijke dame heeft geen idee waar we zijn als iemand wat aan haar vraagt. Ook haar Engels klinkt als Chinees voor ons (goh wat apart..) Het was een zeer vermoeiende dag, maar ook heel interessant. Ook mijn Engels wordt hier weer even flink getest. Vanmiddag meteen maar even boodschappen gedaan, en zonder fiets, kar of auto was dit toch behoorlijk zwaar. En aangezien Larissa haar arm al breekt bij de gedachte aan een zware tas was ik zo aardig om deze beide te dragen (hahaha dit is misschien iets wat overdreven). ’s Avonds hebben we onze eerste maaltijd gekookt, wat nog bijna was mislukt doordat onze overheerlijke ovenmaaltijd iets harder ging dan verwacht.

Dat waren dan de eerste 2 dagen. Het is jammer dat we geen Wi-Fi hebben in het appartement, dus ik heb geen idee wanneer ik dit verhaaltje eindelijk kan posten.

Dan gaan we hier onder maar meteen verder met het verslag van onze eerste week, aangezien ik nog nergens met mijn laptop ben geweest om een leuk verhaaltje voor jullie te posten. Allereerst, onze klasgenote die huisvrouw is, is al 32. Ik was in grote shock want zo zag ze er echt NIET uit. Ze is dus al getrouwd, en nou ja niet al te boeiend verder maar we waren allemaal in een lichte shock. Zij is inmiddels alweer weg, want ze doet een tour door Spanje waarbij ze naar 4 verschillende plekken gaat en in die plekken een week les krijgt. Okay, dan onze week. Dinsdag zijn we uit school naar Plaza Catalunya geweest om daar eens een kijkje te gaan nemen bij de beroemde Ramblas. Goed, aangezien Larissa en ik behoorlijke toeristen zijn konden we het eerst niet vinden. Jullie zullen vast denken zo’n straat kun je niet missen, en dat kan ook bijna niet, maar wel als je de verkeerde kant oploopt…. Ja een klein beetje blond. Omdat we heel moe waren van alle lessen besloten we om na 2 winkels weer richting het appartement te gaan. Op onze weg naar het metro station zijn we dan toch de Ramblas tegengekomen en hebben er even naar gekeken. Het is ook wel even wennen dat we ’s avonds toch iets later eten dan thuis. We denken om 6 uur wel even, hmm we eten nog maar een koekje en wachten nog even met het avond eten haha. Dan woensdag, uit school zijn we naar de IKEA geweest op zoek naar een fleecedekentje en die hebben we gelukkig gevonden en we slapen nu een stuk beter!! Heerlijk, die hadden we echt nodig. Toen waren we alweer op donderdag. Donderdag hebben we rustig aangedaan en niks bijzonders gedaan. Toen kwamen we alweer op de laatste lesdag van onze eerste lesweek. Uit school hadden we afgesproken met Claudia, een vriendin van Marleen uit Amerika die hier in Barcelona woont en die ons even een rondleiding heeft gegeven. We hebben heel ver gelopen en door typisch Spaanse straatjes gewandeld en een heerlijk ijsje gegeten onderweg. We hadden eigenlijk vrij snel het rondje gelopen, en Claudia was ook verbaasd hoe snel we de route hadden gelopen. Toen besloten om te gaan eten, en Claudia kon niet geloven dat we om 19.30 al honger hadden. Haha! Wat een verschil. Heerlijk gegeten, en na het eten naar een bar gegaan waar een Flamingo show was (een dans voor degene die denken dat ik het over vogels heb). Daarna lekker naar huis gegaan en hebben we zaterdag even lekker kunnen uitslapen. Daar waren we wel aan toe. Eenmaal wakker, besloten we om een sight-seeing bus te nemen en zijn we eerst naar de Sagrada Familia geweest, daarna naar Parc Guell en als laatst zijn we naar Camp Nou geweest. Natuurlijk ook even wat foto’s gemaakt die ik later nog zal posten. In de avond zijn we met Claudia en wat vriendinnen uit geweest. Niet in Barcelona, maar een klein plaatsje naast Barcelona. Eerst even naar Claudia haar huis geweest (wauw, wat een huis) en vervolgens met de trein naar geen idee waar. Vanaf dit station nog 10 minuten gelopen en daar kwamen we aan bij het appartement van 1 van de vriendinnen van Claudia. Leuk hoor zo’n appartement, ze gebruiken het nooit alleen als ze uitgaan gaan ze hier eerst eten en drinken en achteraf slapen ze er. Iedereen at pasta, maar ik had natuurlijk even lekker een pizza voor mezelf gehaald en die in de oven gedaan. (Ja, heel gevarieerd en gezond eten we hier;)). Toen rond een uur of 1 ging de bel, politie! Ze waren gebeld door de buren, geluidsoverlast. De buren hadden toch ook gewoon even langs kunnen komen? Ach, ook weer een ervaring. Toch maar even de muziek uitgedaan en tegen 3 uur zijn we naar de club gegaan. We moesten (door de sneeuw!!! 4e keer in het leven van Claudia dat ze sneeuw zag haha) nog weer een stukje lopen. Het was een zeer geslaagde avond, en hebben op de terugweg maar een taxi genomen. Tegen 8 uur lagen we in ons bedje en we hebben de zondag heerlijk niks gedaan. Vandaag mochten we weer naar school voor de 2e week van onze cursus. Het wordt al wat moeilijker en er komen allemaal nieuwe dingen bij, dus dat is wel leuk!

Hoe is het verder met jullie?
Hopelijk hoor ik snel wat!

Liefs, Eva